Wetenschap?

Bij verschillende dingen in het leven stel ik mezelf wel eens de vraag: als ik wist wat ik nu weet, had ik dan anders gereageerd? Toegegeven, sommige dingen in het leven had je liever wel van te voren geweten (een vriendje die besluit vreemd te gaan bijvoorbeeld, of de antwoorden op een supermoeilijk tentamen), echter gaandeweg de jaren leer je ook dingen te nemen zoals ze komen. Je kan simpelweg niet alles weten.

Ik doel hiermee op een vraag die mij iets langer dan een jaar geleden werd gesteld. Was je liever voor je mama geweest als je de wetenschap had gehad dat ze op 16 december 2011 zou overlijden? De vraag gaf mij duidelijk stof tot nadenken en tot op heden heb ik t antwoord nog niet helemaal gevonden. Zou ik...? Ja.. Of nee.. Misschien.. Opmerkelijke situaties spelen dan door mijn hoofd heen, te beginnen bij de manier waarop in afscheid nam. De laatste keer dat ik mijn moeder levend (nu ja, ergens tussen leven en dood noem ik t wel eens zweverig, want kanker maakt veel meer kapot dan je lief is immers, maargoed ze praatte en lachte nog dus; levend) gedag zei was op de dinsdag voor de verschrikkelijke woensdag. Ze vroeg me of ik gauw terugkwam, of ik niet nog even kon blijven. Steek in hart 1 en 2. Ik was er morgen (woensdag) weer verzekerde ik haar, maar nu riep even de plicht van studeren en college volgen. Ik gaf haar een zoen, zei dat ik van haar hield en ging weg, niets bijzonder, zo deden we dat altijd. Als.. Ik het had geweten? Dan had ik haar drie keer zolang vastgepakt, aan haar gevraagd welke kleur mijn trouwjurk moest zijn, wanneer ik moest samen wonen, hoe ik mijn kinderen kon opvoeden en waar in vredesnaam die prachtige zwarte zijde bloes van haar lag. En dan is dit nog maar een greep van de vragen die onbeantwoord zijn gebleven.
Waarom? Omdat we ze niet konden stellen, omdat we niet weten wat we nu weten. Dat zou het leven soms ook wel verdacht makkelijk maken immers.

Dus ja, ik had anders gereageerd. Maar, ik weet ook dat t nooit op die manier kon gebeuren. Die wetenschap heeft de mens niet. En ik ben er van overtuigd dat juist het feit dat we die wetenschap niet hebben ons sterker maakt, evenwichtiger en meer bewust van t leven. Ik heb geen dagen afgeteld tot ze ging, we hebben geprobeerd van elke dag met haar nog te genieten. En dat maakte me gelukkiger dan welke wetenschap ook.