Long time, no see.
Tijd niet geschreven, tijd te druk. Andere dingen aan mijn hoofd. Nieuw blog, waar ik nog wat creativiteit in kwijt kan, hele andere kant van me. (http://miexmasmoda.blogspot.com/).
Toch is het stom om in drukke tijd niet te schrijven, schrijven maakt me rustig. Dat heeft het altijd al gedaan. Ik zet dingen van me af en in mijn hoofd worden zaken weer netjes in laadjes gelet, tenminste, zo lijkt het.
Hoe het gaat met me? Het gaat. Of klinkt dat te depressief? Ja. Dat klinkt te depressief. Goed, vooruit dan, het gaat wel goed. Denderend, ongelooflijk of geweldig zal je mij nu even niet horen zeggen, maar een lichte goed kan ik echt wel zeggen. 'Kan slechter' zou een Noorderling zeggen. Nu denk ik dat ook wel vaak hoor, het is heus niet zo dat ik mezelf in een extreem zielig hokje plaats. Het blijft alleen een feit dat ik nog steeds slechte dagen heb, maar ook dat hoort erbij. Het verschilt hoe ik me dan voel, soms mis ik haar extreem, dat het bijna pijn doet, soms vind ik gewoon even niets meer leuk (dat kan varieren van mijn studie tot de kleren in mijn kledingkast.)
Goede dagen zijn leuker om over te praten. Op goede dagen kan ik de wereld aan. Ik zei het gister in de auto nog tegen mijn vriend: ':Laat iedereen maar praten, ik ga gewoon keihard mijn best doen.' Zulke gevoelens, zulke goede en slechte dagen, heb ik overigens vaker als ik, zoals nu, tegen de tentamenperiode aanloop. Combinatie van stress, drukte en toch nog altijd zo graag willen genieten van alles. Ik kan het ene moment denken; AAAH ik heb nog maar twee weken, en het volgende moment; Jeetje, ik heb nog twee volle weken! (Nu ja, van die dingen).
Het 'willen genieten' moet er ook een beetje uit, veel fijner als je gewoon geniet en achteraf pas merkt dat je genoten hebt. Ik heb mensen tegen elkaar horen zeggen: Schat, ga jij doen vandaag? Ik moet weer even genieten hoor, hoog tijd.
Nee, zoiets overkomt je, overkomt me. En achteraf voelt het erg goed.
Over het algemeen leer ik iedere dag weer wat nieuws, mooie lessen, die me de rest van mijn leven bij zullen blijven. En een belofte; Ik zal meer posten.
Fijne avond,
Hopelijke tot snel,
Mieke.
Toch is het stom om in drukke tijd niet te schrijven, schrijven maakt me rustig. Dat heeft het altijd al gedaan. Ik zet dingen van me af en in mijn hoofd worden zaken weer netjes in laadjes gelet, tenminste, zo lijkt het.
Hoe het gaat met me? Het gaat. Of klinkt dat te depressief? Ja. Dat klinkt te depressief. Goed, vooruit dan, het gaat wel goed. Denderend, ongelooflijk of geweldig zal je mij nu even niet horen zeggen, maar een lichte goed kan ik echt wel zeggen. 'Kan slechter' zou een Noorderling zeggen. Nu denk ik dat ook wel vaak hoor, het is heus niet zo dat ik mezelf in een extreem zielig hokje plaats. Het blijft alleen een feit dat ik nog steeds slechte dagen heb, maar ook dat hoort erbij. Het verschilt hoe ik me dan voel, soms mis ik haar extreem, dat het bijna pijn doet, soms vind ik gewoon even niets meer leuk (dat kan varieren van mijn studie tot de kleren in mijn kledingkast.)
Goede dagen zijn leuker om over te praten. Op goede dagen kan ik de wereld aan. Ik zei het gister in de auto nog tegen mijn vriend: ':Laat iedereen maar praten, ik ga gewoon keihard mijn best doen.' Zulke gevoelens, zulke goede en slechte dagen, heb ik overigens vaker als ik, zoals nu, tegen de tentamenperiode aanloop. Combinatie van stress, drukte en toch nog altijd zo graag willen genieten van alles. Ik kan het ene moment denken; AAAH ik heb nog maar twee weken, en het volgende moment; Jeetje, ik heb nog twee volle weken! (Nu ja, van die dingen).
Het 'willen genieten' moet er ook een beetje uit, veel fijner als je gewoon geniet en achteraf pas merkt dat je genoten hebt. Ik heb mensen tegen elkaar horen zeggen: Schat, ga jij doen vandaag? Ik moet weer even genieten hoor, hoog tijd.
Nee, zoiets overkomt je, overkomt me. En achteraf voelt het erg goed.
Over het algemeen leer ik iedere dag weer wat nieuws, mooie lessen, die me de rest van mijn leven bij zullen blijven. En een belofte; Ik zal meer posten.
Fijne avond,
Hopelijke tot snel,
Mieke.
Reacties
Een reactie posten